Historia tej plaży a w zasadzie jej nazwy , zaczyna się od czasów, gdy na początku XIX wieku na urwistym brzegu Morza Czarnego znajdowała się willa gubernatora Noworosji i namiestnika Odesy hrabiego Aleksandra Langerona.Prawdopodobnie teren posiadłości hrabiego obejmował też fragment klifu w tym miejscu dość łagodnie opadającego w stronę morza i maleńką naturalną kamienistą plaże u jego podstawy. Aleksander Lanzheron całą swoją posiadłość zapisał miastu pod warunkiem że teren ten zostanie przeznaczony na publiczne kąpielisko. Pod koniec XIX wieku na zboczach klifu zbudowano muszle koncertową, restauracje , łaźnie i przebieralnie. Wstęp na teren kąpieliska był płatny i wynosił 3 kopiejki .W roku 1903 obok plaży wybudowano pierwszą w Rosji stacje ratownictwa morskiego. W roku 1880 na plażę poprowadzono linię tramwaju konnego którą zelektryfikowano w roku 1912. Z centrum można było dojechać do kąpieliska za 15 kopiejek w obie strony. Końcowy przystanek tramwaju znajdował się przy Łuku Langerona. Był projekt przedłużenia linii tramwajowej do samego morza, ale na przeszkodzie realizacji tego planu stanęła najpierw pierwsza wojna światowa i rewolucja bolszewicka , a następnie katastrofalne osuwisko w roku 1918 ,które zniszczyło większość kąpieliska.
We wczesnych latach trzydziestych XX wieku Lanzheron został po raz pierwszy zrekonstruowany, Usunięto kamienie będące pozostałością z osuwiska z 1918 roku , wysypano piasek , podjęto próbę wzmocnienia i zabezpieczenia zboczy przed dalszymi osuwiskami. Z pod „ Łuku Langerona” , wytyczono zejście do morza. Zbudowano pawilon plażowy, a bezpośrednio przy samej plaży -zainstalowano słynne „dwie kule” i oczywiście zmieniono jej nazwę na Komsomolską. Trudno w to uwierzyć, ale w czasach sowieckich tramwaj linii 28 prowadził bezpośrednio na plażę. Później trasę skrócono, a tory usunięto. W latach 60 ubiegłego wieku w ramach kompleksowych prac wzmacniających klify Odesy poszerzono i wydłużono plaże , wybudowano molo (rozebrane w 2009 roku ) dla statków pływających na trasie Port Odeski -Langeron - Arkadia, wykonano podwodny falochron .wybetonowano część brzegu. W roku 2005 otwarto na skraju plaży delfinarium Nemo będącą częścią luksusowego hotelu plażowego. Najbardziej reprezentacyjnym fragmentem Langerona jest deptak z fontannami pomiędzy delfinarium a piaszczystą częścią plaży.
W roku 2017 na plaży pojawił się artystyczny instalacja rzeźbiarza i mieszkańca Odesy Michaiła Reva - "Dom Słońca".
Plaża ma 1077 metrów długości, 250 metrów szerokości, a piaszczysty pas ma 40 metrów szerokości i około 800 metrów długości .Dno morza jest piaszczyste i łagodnie opadające. Około 30 metrów od brzegu głębokość wody przy spokojnym morzu wynosi 160-170 cm. Na Langeronie znajduje się : stacja ukraińskiego odpowiednika WOPRu, dodatkowo płatny Basen z leżakami, parasolami i barem. Plaża w lecie jest chyba najbardziej zatłoczonym miejscem w Odesie.
Główne wejście na plaże znajduje się przy „Łuku Langerona” skąd idąc lekko w dół po 3-5 minutach osiągamy brzeg morza
Dojazd: TAXI
Historia tej plaży a w zasadzie jej nazwy , zaczyna się od czasów, gdy na początku XIX wieku na urwistym brzegu Morza Czarnego znajdowała się willa gubernatora Noworosji i namiestnika Odesy hrabiego Aleksandra Langerona.Prawdopodobnie teren posiadłości hrabiego obejmował też fragment klifu w tym miejscu dość łagodnie opadającego w stronę morza i maleńką naturalną kamienistą plaże u jego podstawy. Aleksander Lanzheron całą swoją posiadłość zapisał miastu pod warunkiem że teren ten zostanie przeznaczony na publiczne kąpielisko. Pod koniec XIX wieku na zboczach klifu zbudowano muszle koncertową, restauracje , łaźnie i przebieralnie. Wstęp na teren kąpieliska był płatny i wynosił 3 kopiejki .W roku 1903 obok plaży wybudowano pierwszą w Rosji stacje ratownictwa morskiego. W roku 1880 na plażę poprowadzono linię tramwaju konnego którą zelektryfikowano w roku 1912. Z centrum można było dojechać do kąpieliska za 15 kopiejek w obie strony. Końcowy przystanek tramwaju znajdował się przy Łuku Langerona. Był projekt przedłużenia linii tramwajowej do samego morza, ale na przeszkodzie realizacji tego planu stanęła najpierw pierwsza wojna światowa i rewolucja bolszewicka , a następnie katastrofalne osuwisko w roku 1918 ,które zniszczyło większość kąpieliska.
We wczesnych latach trzydziestych XX wieku Lanzheron został po raz pierwszy zrekonstruowany, Usunięto kamienie będące pozostałością z osuwiska z 1918 roku , wysypano piasek , podjęto próbę wzmocnienia i zabezpieczenia zboczy przed dalszymi osuwiskami. Z pod „ Łuku Langerona” , wytyczono zejście do morza. Zbudowano pawilon plażowy, a bezpośrednio przy samej plaży -zainstalowano słynne „dwie kule” i oczywiście zmieniono jej nazwę na Komsomolską. Trudno w to uwierzyć, ale w czasach sowieckich tramwaj linii 28 prowadził bezpośrednio na plażę. Później trasę skrócono, a tory usunięto. W latach 60 ubiegłego wieku w ramach kompleksowych prac wzmacniających klify Odesy poszerzono i wydłużono plaże , wybudowano molo (rozebrane w 2009 roku ) dla statków pływających na trasie Port Odeski -Langeron - Arkadia, wykonano podwodny falochron .wybetonowano część brzegu. W roku 2005 otwarto na skraju plaży delfinarium Nemo będącą częścią luksusowego hotelu plażowego. Najbardziej reprezentacyjnym fragmentem Langerona jest deptak z fontannami pomiędzy delfinarium a piaszczystą częścią plaży.
W roku 2017 na plaży pojawił się artystyczny instalacja rzeźbiarza i mieszkańca Odesy Michaiła Reva - "Dom Słońca".
Plaża ma 1077 metrów długości, 250 metrów szerokości, a piaszczysty pas ma 40 metrów szerokości i około 800 metrów długości .Dno morza jest piaszczyste i łagodnie opadające. Około 30 metrów od brzegu głębokość wody przy spokojnym morzu wynosi 160-170 cm. Na Langeronie znajduje się : stacja ukraińskiego odpowiednika WOPRu, dodatkowo płatny Basen z leżakami, parasolami i barem. Plaża w lecie jest chyba najbardziej zatłoczonym miejscem w Odesie.
Główne wejście na plaże znajduje się przy „Łuku Langerona” skąd idąc lekko w dół po 3-5 minutach osiągamy brzeg morza
Dojazd: TAXI